Θεματοφύλακα του ζεϊμπέκικου και της σοβαρότητας στη λαϊκή διασκέδαση, χαρακτηρίζει τον Μιχάλη Δασκαλάκη (που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή) ο μεγάλος βάρδος της Ρωμιοσύνης Γρηγόρης Μπιθικώτσης. «Ήταν σημαντικός λαϊκός καλλιτέχνης, ήταν γνήσιος ρεμπέτης και μάγκας με την πραγματική έννοια του όρου. Εργαστήκαμε μαζί στο ίδιο πάλκο μεταξύ 1950-1953 και είχα την τιμή και τη δυνατότητα να γνωρίσω πώς φέρεται στους συναδέλφους του και στο κοινό ένας μύστης του τρίχορδου μπουζουκιού», εξομολογήθηκε ο Μπιθικώτσης για να καταλήξει: «Ο Δασκαλάκης όσα χρόνια έπαιζε και τραγουδούσε, πότε δεν επέτρεψε σε γλεντζέδες να χορεύουν ομαδικά ζεϊμπέκικο. Είναι λεβέντικος χορός - έλεγε - και χορεύεται μόνο από ένα άτομο. Είναι πραγματική τελετουργία. Μόνο με τη θέληση αυτού που χόρευε, ο Δασκαλάκης επέτρεπε και σε δεύτερο άτομο να μπει στον χορό. Στα κέντρα του, στον Γέρακα και στο Πικέρμι, αλλά και όπου εργάστηκε, υπήρξε το πιο σεβάσμιο πρόσωπο του ρεμπέτικου στην αθηναϊκή νύχτα». Το μεγάλο παράπονο του Γρηγόρη Μπιθικώτση είναι ότι ένας πραγματικός λαϊκός καλλιτέχνης, με τόση προσφορά, αγνοήθηκε στη ζωή και στον θάνατό του από την επίσημη πολιτεία.
ΤΑ ΝΕΑ , 09/02/2004 , Σελ.: P22
Κωδικός άρθρου: A17861P223
ID: 402437 |
