ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στα Τρόπαια της Γορτυνίας.
ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙ: Για την πορεία του ελληνικού τραγουδιού.
ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ: Ποτέ.
ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ: Την καινούργια χρυσή δεκαετία του ελληνικού τραγουδιού.
ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ: «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» (Γιώργος Σεφέρης), «Ασκητική» (Νίκος Καζαντζάκης).
ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΙ: Παραδοσιακή.
ΘΑ ΚΑΛΟΥΣΕ ΣΕ ΓΕΥΜΑ: Τον Σίμωνα Καρρά.
Ο Μπάμπης Τσέρτος είναι λάτρης του γνήσιου και ποιοτικού λαϊκού - ρεμπέτικου και έντεχνου τραγουδιού. Προτιμά πάντα να τραγουδά στους μικρούς χώρους, που είναι προσιτοί στο πλατύ κοινό και πάνω από όλα τον ενδιαφέρει να αισθάνεται ότι βρίσκεται πάντα ανάμεσα «σε μία καλή παρέα». Το μπουζούκι το αποχωρίζεται μόνον όταν βρίσκεται στα Τρόπαια και τραγουδά δημοτικά με τους γέροντες του χωριού, ενώ θεωρεί τη σχέση του με το παραδοσιακό - δημοτικό «ερωτική, βιωματική».
ΕΡ.: Πάνω από όλα το ρεμπέτικο τραγούδι;
ΑΠ.: Ασφαλώς όχι. Πάνω από όλα το ελληνικό τραγούδι. Βεβαίως εξέχουσα η θέση του ρεμπέτικου σε αυτό.
ΕΡ.: Το ρεμπέτικο είναι τρόπος ζωής;
ΑΠ.: Βεβαίως όχι. Είναι το λαϊκό, αστικό τραγούδι.
ΕΡ.: Τα πρώτα ακούσματα;
ΑΠ.: Ήταν η βυζαντινή μουσική και το δημοτικό τραγούδι.
ΕΡ.: Και τα πρώτα σας επαγγελματικά βήματα;
ΑΠ.: Στην ταβέρνα «Οι φίλοι» στην Κυψέλη το 1982.
ΕΡ.: Ποιος σας ενθάρρυνε να ανεβείτε στο πάλκο;
ΑΠ.: Κανείς.
ΕΡ.: Η αδελφή σας, Νάντια Καραγιάννη, έπαιξε κάποιο ρόλο στην καριέρα σας;
ΑΠ.: Έπαιξε θετικό.
ΕΡ.: Για ποιο λόγο θα αποχωριζόσασταν το μπουζούκι;
ΑΠ.: Για να τραγουδήσω στα Τρόπαια με τους γέροντες δημοτικά τραγούδια.
ΕΡ.: Το ποιο αγαπημένο σας τραγούδι;
ΑΠ.: Είναι δύο: «Μήλο μου και μανταρίνι» (παραδοσιακό Δωδεκανήσου) και «Εσείς πουλιά πετούμενα» (Του Παναγιώτη Τούντα).
ΕΡ.: Το τραγούδι συναδέλφου που θα θέλατε να ήταν δικό σας;
ΑΠ.: Από τα νεώτερα, ο «Αύγουστος» του Ν. Παπάζογλου.
ΕΡ.: Ένας στίχος που σας έχει σημαδέψει;
ΑΠ.: «Όποιος δεν είναι μερακλής, του πρέπει να 'ποθάνει, γιατί στον κόσμο όπου ζει, μόνο τον τόπο πιάνει».
ΕΡ.: Ως πρότυπο έχετε;
ΑΠ.: Τις καλές παρέες.
ΕΡ.: Πόσο δύσκολο είναι να γραφτούν σήμερα ρεμπέτικα;
ΑΠ.: Δεν βλέπω τον λόγο να γραφτούν.
ΕΡ.: Θυμάστε την πρώτη σας κομπανία;
ΑΠ.: Πολιτιστικό Τμήμα του Φυσικού Αθηνών, 1974 - '75.
ΕΡ.: Μήπως... έχετε μετανιώσει που δεν κάνατε καριέρα ως φυσικός;
ΑΠ.: Μα δεν πήρα πτυχίο, για να μην το μετανιώσω.
ΕΡ.: Αγγίζει τη νεολαία το ρεμπέτικο;
ΑΠ.: Βεβαίως, διότι η νεολαία πάντα εμπνέεται και λειτουργεί μέσα από γνήσια δημιουργήματα.
ΕΡ.: Είστε ικανοποιημένος από την έως τώρα πορεία σας;
ΑΠ.: Θα έλεγα ναι, αφού ύστερα από τόσα χρόνια λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο και σε χώρους που με κάνουν να αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε μία καλή παρέα.
ΕΡ.: «Τα νιάτα τα μπερμπάντικα» πόσα χρόνια σας γυρνούν πίσω;
ΑΠ.: Μερικούς μήνες μόνο, αφού είναι ο τίτλος του καινούργιου μου δίσκου.
ΕΡ.: Το ρεμπέτικο ποτέ δεν πεθαίνει;
ΑΠ.: Όχι μόνο, αλλά «και ξανά προς τη δόξα τραβά».
ΕΡ.: Η σχέση σας με το έντεχνο λαϊκό;
ΑΠ.: Πάντα καλή. Μεγάλη τομή στο ελληνικό τραγούδι. Ενοχλεί ο όρος «έντεχνο».
ΕΡ.: Με το λαϊκό τραγούδι;
ΑΠ.: Αν εννοείς το τραγούδι της δεκαετίας 1950 - '60 και λίγο αργότερα, τότε η σχέση μου είναι το ίδιο καλή.
ΕΡ.: Και με το παραδοσιακό - δημοτικό;
ΑΠ.: Ερωτική, βιωματική.
ΕΡ.: Τον χειμώνα θα είστε στο «Περιβόλι τ' ουρανού» παρέα με τους;
ΑΠ.: Γιάννη Πέτρου - Μαρία Κανελλοπούλου, Ελένη Φίλιππα και άλλους.
ΕΡ.: Η διασκέδαση σήμερα είναι φθηνή ή ακριβή για τον μέσο Έλληνα πολίτη;
ΑΠ.: Εξαρτάται από το πού θέλει να διασκεδάσει ο καθένας. Πάντως στους δικούς μας μικρούς χώρους είναι προσιτή.
ΕΡ.: Τι σας πληγώνει σήμερα στη διασκέδαση;
ΑΠ.: Η ισοπέδωση του τραγουδιού και η απομόνωση των ανθρώπων.
ΕΡ.: Και τι σας χαροποιεί;
ΑΠ.: Η επιλεκτικότητα της νεολαίας και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων που διασκεδάζουν στους δικούς μας μικρούς λειτουργικούς χώρους.
ΕΡ.: Εσείς πώς διασκεδάζετε;
ΑΠ.: Με καλή παρέα σε ήσυχους χώρους.
ΕΡ.: Η τηλεόραση στηρίζει το ρεμπέτικο λαϊκό και έντεχνο τραγούδι;
ΑΠ.: Δυστυχώς όχι. Αν και τα τελευταία χρόνια η Κρατική δείχνει να ενδιαφέρεται.
ΕΡ.: Υπάρχει σήμερα δήθεν ρεμπέτικο;
ΑΠ.: Πάντα υπάρχουν τα δήθεν.
ΕΡ.: Και πώς το αντιμετωπίζετε;
ΑΠ.: Με το να είμαι γνήσιος.
ΕΡ.: Μία συμβουλή που κρατάτε πάντα ως κόρην οφθαλμού;
ΑΠ.: «Ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσης».
ΤΑ ΝΕΑ , 29-08-1998 , Σελ.: N10
Κωδικός άρθρου: A16226N101 |
