Γρηγόρης Μανινάκης - Cafe Aman Amerika

Moderators: Stelios Lambropoulos, theocharis

Stelios Lambropoulos
Posts: 218
Joined: Mon Aug 20, 2007 10:02 pm

Γρηγόρης Μανινάκης - Cafe Aman Amerika

Postby Stelios Lambropoulos » Wed Sep 08, 2004 5:55 pm

Image
...η ΜΠΟΜΠΑ επιλογές σε ύφος ρεμπέτικο... Ο τέταρτος δίσκος του Γρηγόρη Μανινάκη.


Το rebetiko.gr παρουσιάζει τον δίσκο του Γρηγόρη Μανινάκη "...η ΜΠΟΜΠΑ επιλογές σε ύφος ρεμπέτικο" και τον δίσκο του συγκροτήματος Cafe Aman Amerika "Aφτερ μένι γίερς ιτς νιου γρικ πρόντακτ μέιντ ιν Γιου Ες 'Ει....Όνεστε Γκάντ"

Σε πολλά τραγούδια ακούγονται λέξεις gringlish. Για την κατανόηση τους η παρουσίαση πλαισιώνεται από ένα γλωσσάριο gringlish


Ο τέταρτος δίσκος του Γρηγόρη Μανινάκη. "όνειρο ζωής να ηχογραφήσω κάποια στιγμή.....μερικά αγαπημένα ρεμπέτικα!!" αναφέρει ο ίδιος στο σημείωμα του δίσκου. Δώδεκα τραγούδια περιλαμβάνει ο δίσκος. Το τραγούδι που έδωσε στο δίσκο το όνομα του είναι του 1946 και όπως αναφέρει ο Γρηγόρης Μανινάκης στον Δημήτρη Τσακα και στην εφεμερίδα "Εθνικός Κήρυξ" (φύλλο 28ης Νοεμβρίου 2002):
"Το τραγούδι αυτό σημαίνει πολλά για μένα, καθώς έρχεται να αποδείξει ότι οι ρεμπέτες μετά τον πόλεμο, μέσα στη φτώχια, τους σκοτωμούς και τις εξορίες, βρήκαν τη δύναμη να κάνουν μέσα από το τραγούδι ένα ωραίο σχόλιο", πρόσθεσε ο κ. Μανινάκης για να τονίσει ότι "το σχόλιο αυτό συμπερικλείει σχεδόν όλο το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ παράλληλα μιλάει ειρωνικά για το Χίτλερ, το Μουσολίνι κ.ά.". "Εύχομαι οι μπόμπες που θα πέσουν από δω και πέρα να είναι μπόμπες μουσικές και όχι καταστροφής", πρόσθεσε ο κ. Μανινάκης υπενθυμίζοντας ότι "και το CD δίδει το ίδιο μήνυμα". "Το κάλυμμα παρουσιάζει τον καπνό που βγαίνει από την έκρηξη της βόμβας και μέσα από τον καπνό αναδύεται ένα μουσικό όρ-, γανο και τα θραύσματα που πετάει είναι νότες"

Ο κύριος Μανινάκης αγαπά ιδιαίτερα το ρεμπέτικο τραγούδι: «Διότι έχει συνάφεια με τη βυζαντινή μουσική. Οι δρόμοι του έχουν συνάφεια, με τους, δρόμους της βυζαντινής μουσικής. Προσιδιάζουν περισσότερο με τον ήχο πλάγιο του δευτέρου», για τον οποίον είπε πως «είναι και ο πιο αγαπημένος μου ήχος».(συνέντευξη στον Θ Καλμούκο "Εθνικός Κήρυξ" 31 Ιανουαρίου 2002) παρόλα αυτά όμως "αν και το ρεμπέτικο αρέσει και σήμερα, εντούτοις είναι πολύ δύσκολο να γραφτούν πλέον αυθεντικά ρεμπέτικα τραγούδια, λόγω έλλειψης των κατάλληλων εμπειριών και ερεθισμάτων." δηλώνει στο περιοδικό "ΕΣΕΙΣ" τον Φεβρουάριο του 2003.

Στο cd ακούγονται οι μουσικοί:
Κώστας Ψαρρός (μπουζούκι, κιθάρα, τζουρά)
Γιώργος Χατζημάρκου (μπουζούκι, κιθάρα)
Γλάυκος κοντεμενιώτης (κρουστά/hadgini,rigg,pandero,caxixi, τουμπερλέκι)
Β' φωνή στα τραγούδια "γιατί γελάτε" και "τι μπελάς το γυναικείο φύλλο" κάνει ο Γ. Χατζημάρκου.


ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΟΝΤΕΜΕΝΙΩΤΗΣ (πλήκτρα). Προέρχεται από την Κύπρο και είναι μέλος του συγκροτήματος αρκετά χρόνια. Σπούδασε πιάνο από τα 9 του χρόνια στην Λευκωσία όπου ζούσε πρόσφυγας μετά την Τούρκικη εισβολή του 1974. Όντας κάτοικος Νέας Υόρκης απο το 1988, συνέχισε εκεί τις μουσικές σπουδές του και πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στο πιάνο και στην σύνθεση από το Hunter College του CUNY το 1998. Έχει λάβει αρκετά βραβεία. Έχει εμφανισθεί στην Ελλάδα με τους Cafe Aman Amerika το 1997 ενώ έχει εμφανιστεί σε πολλά concert halls στην New York συμπεριλαμβανομένου και του Alice Tully Hall στο Lincoln Center.

ΚΩΣΤΑΣ ΨΑΡΡΟΣ (μπουζούκι/κιθάρα/μπαγλαμάς). Μπουζούκι έμαθε αρχικά από τον πατέρα του. Κατόπιν σπούδασε μουσική στο Queens College. Παίζει επαγγελματικά ελληνική μουσική πολλά χρόνια όντας σολίστ σε διάφορες Ελληνικές και Αμερικάνικες μπάντες. Διδάσκει σε Γυμνάσιο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΥ (μπουζούκι/κιθάρα). Προέρχεται από την Κύπρο και είναι υποψήφιος διδάκτορας ( PhD) στο State University of New York at Stony Brook στον τομέα της κιθάρας. Είναι πολλά χρόνια μέλος του «Μικρόκοσμου» και έχει κάνει πληθώρα εμφανίσεων στην Νέα Υόρκη παρουσιάζοντας όχι μόνο Ελληνική αλλά και Κλασσική μουσική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΥΤΣΑΚΗΣ (κρουστά). Ξεκίνησε τις σπουδές στην Αθήνα και συνέχισε στο Berklee College of Music απ’ όπου πήρε πτυχίο σε Contemporary Music Production and Music Production Engineering. Έχει εμφανιστεί και ηχογραφήσει με πολλούς καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάριος Φραγγούλης, The Mendez Brothers, Alessandra Belloni και άλλοι. Είναι τακτικό μέλος του «Μικρόκοσμου».


Τα τραγούδια του δίσκου

Αν θέλετε να ακούσετε ένα δείγμα τότε πατήστε πάνω στον τίτλο κάθε τραγουδιού.

Παράπονο (Κ.Σκαρβέλη)
Κατινούλα (Π.Τούντα - Σ.Καρακάση)
Γέρασες και πιά δεν σ' αγαπώ (Μ.Βαμβακάρη)
Που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει (Α.Διαμαντίδη - Κ.Ανατολίτη)
Γιατί γελάτε (Γ.Παπαϊωάννου - Κ.Μάνεση)
Πιπίνα, πιπινάκι (Γ.Ασίκη)
Περσεφόνη μου γλυκειά (Π. Τούντα)
Κάποτε ήμουνα κι εγώ (Μ.Βαμβακάρη)
Σου φαίνεται (Ε.Παπάζογλου)
Τι μπελάς το γυναικείο φύλο (Β.Τσιτσάνη)
Παντέρημος μες τον ντουνιά (Γ.Κατσαρού - Δ.Γκόγκου)
Η μπόμπα (Κ.Ρούκουνα)


Cafe Aman Amerika.
άφτερ μένι γίερς ιτς νιου γρικ πρόντακτ μέιντ ιν Γιου Ες 'Ει....Όνεστε Γκάντ
Image


Cafe Aman Amerika

Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και στις τρεις πρώτες του 20ου το πρώτο μεταναστευτικό ρεύμα κατευθύνθηκε κυρίως στις Η.Π.Α. και δευτερευόντως στην Αυστραλία και στον Καναδά. Για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έπρεπε να επιβιώσουν και να εργαστούν οι πρώτοι μετανάστες έχουν γραφτεί πολλά.
Ο κοινοβιακός τρόπος ζωής αρκετών μεταναστών, όπως διαβάζουμε στην μηνιαία επιθεώρηση "Ατλαντίς" τον Απρίλιο του 1912, θυμίζει αρκετά τον τρόπο ζωής των μεταναστών της Γερμανίας (κύριος τόπος προορισμού του δεύτερου μεταναστευτικού ρεύματος) στις δεκαετίες του 1950 και 1960.

ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ... ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΒΑΚΧΟ!

«Οι Έλληνες εργάται ακολουθούν το κοινοβιακόν σύστημα της ζωής τόσον εις τα βιομηχάνους πόλεις, όπου εργάζονται εις τα εργοστάσια, όσον και εις τας σιδηροδρομικάς γραμμάς και τα μεταλλεία. Ζωσι καθ' ομάδας και έχουσι κοινήν την τράπεζαν. Εις τας πόλεις ενοικιάζουν δέκα έως δέκα πέντε εργάται εν διαμέρισμα εις μίαν πενιχράν οικίαν, όπου μαγειρεύουν το φαγητόν των εκ περιτροπής, έχουν τας συναναστροφάς των καθ' εσπέραν. Θύουν κάποτε εις τον Βάκχον, σχηματίζοντες κύκλον πέριξ του Βαρελίου ζύθου, ουχί σπανίως δε επιδίδονται και εις χορούς και θορυβώδη άσματα, προς μεγάλην ανησυχίαν των γειτόνων των. Η ζωή δεν στοιχίζει ακριβά εις τους εργάτας τούτους. Εις πολλάο μέρη οι Ελληνες | εργάται των εργοστασίων κατορθώνουν και ζουν επί βλάβη βεβαίως της υγιείας των με δυο δολάρια την εβδομάδα... ...Εις τας γραμμάς οι εργάται έχουν ως κατοικίαν των τα παλαιά βαγόνια, τα οποία αφήνουν εις την διάθεσίν των αι εταιρείαι, ή ξυλίνας καλύβας, κατασκευαζομένας επίτηδες δι' αυτούς εις τα εργατικά στρατόπεδα, ισχύει δε και εκεί όπως εις τας πόλεις το κοινοβιακόν σύστημα».

Η διασκέδαση του όμως δεν περιοριζόταν μόνο στην κατ' οίκον αλλά περιελάμβανε και την επίσκεψη σε κάποιο ελληνικό καφενείο, τα οποία έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του 1920 στην Νέα Υόρκη.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ (Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεόδωρου Σαλούτου «The Greeks in the United States», Harvard Univ. Press)

«Στα ελληνικά καφενεία, που οι μετανάστες εύρισκαν ανάμεσα σ' άλλα και μια παρηγοριά στη διάρκεια των μοναχικών ωρών, μαζευόντουσαν κάθε είδους Έλληνες, υπάλληλοι σιδηροδρόμων, εργάτες εργοστασίων, μαγαζάτορες, επαγγελματίες, άνεργοι, συνδικαλιστές, ερασιτέχνες φιλόσοφοι, όλο το κουτσομπολιό της κοινότητας, χαρτοκλέφτες, φιλοθεάμον κοινό. Το καφενείο ήταν επίσης κέντρο διασκεδάσεως. Τα τραπέζια ήταν γεμάτα με χαρτοπαίκτες βαθιά βυθισμένους σε κάποιο παιχνίδι, πολύ συχνά το "σκαμπίλι". Όταν κουραζόντουσαν από το παιχνίδι βρισκόταν πάντα μια καινούργια διασκέδαση, καμιά φορά η μουσική. Ίσως να 'βγαιναν στην επιφάνεια ένα ή δύο βιολιά, μια μεγάλη κιθάρα με τρομερή αντήχηση και ένα σαντούρι. Μετά από ορισμένες συγχορδίες σε μινόρε, μια πολύΙ λυπητερή εισαγωγή γινόταν το σύνθημα για δυο, ίσως τέσσερα παλικάρια να βγουν πιο πέρα και να πιάσουν τα χέρια. Μετά την απομάκρυνση των τραπεζιών, οι θεατές μαζευόντουσαν τριγύρω και ενθαρρύνανε με φωνές τους χορευτές, καθώς αυτοί άρχιζαν τα βήματα τους... Όταν τελείωνε επιτυχημένα ένας χορός επιβραβευόταν με χειροκροτήματα, ποτά για τους εκτελεστές και εκείνη την απαραίτητη προσφώνηση "εις υγείαν σας..."

Το πρώτο καφέ αμάν άνοιξε στην Νέα Υόρκη το 1925 (σε μια εποχή που τα αντίστοιχα στην Ελλάδα έκλειναν) από την Μαρίκα Παπαγκίκα. Στους πελάτες σερβιρόταν εκτός από καφέ και ούζο σε φλιτζάνι του καφέ λόγω της ποτοαπαγόρευσης.
Όπως όλοι οι μετανάστες, έτσι και αυτοί, μετέφεραν στην ξενιτιά τα τραγούδια του τόπου τους. Μόνο όμως οι Έλληνες της Αμερικής, απ' όλους τους έλληνες μετανάστες, ηχογράφησαν σε δίσκους τα τραγούδια που τραγουδούσαν και μόνο αυτοί έγραψαν καινούρια τραγούδια συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά λέξεις από το γλωσσικό ιδίωμα gringlish.Πολλά από τα τραγούδια που ηχογράφησαν δεν πέρασαν στην δισκογραφία της Ελλάδας. Το γεγονός πως δεν έπρεπε να ενσωματωθούν σε κάποια κυρίαρχη κουλτούρα τους επέτρεψε να έχουν τέτοιες δραστηριότητες.
12000 τραγούδια πέρασαν στην ελληνική δισκογραφία των Η.Π.Α. από το 1986 έως το 196 ,όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κουνάδης. Στη συνέχεια τίποτα. Ίσως η αθρόα εισαγωγή δίσκων από την Ελλάδα να έπαιξε κάποιο ρόλο.
Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος "Cafe Aman Amerka" με δεκατέσσερα τραγούδια, το παλιότερο είναι του 1923 ενώ το πιο πρόσφατο είναι του 1954. Τα τραγούδια βρέθηκαν στη συλλογή του Dino Pappas (περιλαμβάνει πάνω από 10000 τραγούδια). Παραγωγός ο Μιχάλης Αδάμ. 9 Έλληνες και Ελληνιαμερικάνοι μουσικοί και το συγκρότημα Cafe Aman Amerika είναι γεγονός.

Τους ΑΜΑΝ AMERIKA αποτελούν:
Στο Τραγούδι:
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΑΝΙΝΑΚΗΣ, ΑΝΝΑ ΠΑΪΔΟΥΣΗ
Και οι μουσικοί:
JIM KARRAS (ακορντεόν & πιάνο στις "Πυτζάμες")
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΛΗΣ (μπουζούκι/μπαγλαμά/τζουρά/μαντολίνο)
PETE CHIVILLY (ακουστικό & ηλεκτρικό μπάσο)
ΤΑΣΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ (ακουστ. & ηλεκτρ. κιθάρα)
ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΟΝΤΟΣ (λαούτο, κιθάρα)
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ (κλαρίνο, σαξόφωνο)
ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΟΝΤΕΜΕΝΙΩΤΗΣ (πιάνο)


Φιλική συμμετοχή: ARA DINKJIAN (ούτι)
Επίσης συμμετείχαν:
ΛΟΥΗΣ ΚΟΝΤΟΣ (τραγούδι)
ΝΙΚΟΣ ΣΟΦΟΣ (βιολί)
GEORGE PALEARAS (drums)
VANESSA PLOUMIS (άρπα)
RON PET RIDES (κιθάρα, "μπαντζούκι "στο Gringlish)
SEITO SALIFOFSKI (κρουστά/drum)
VICTOR RADON (latinpercussions)
RALPH OLSEN (κλαρίνο στη "Μπαρμπουνάρα")


Περισσότερα για τους μουσικούς μπορείτε να διαβάσετε στην σχετική σελίδα

Ο δίσκος έτυχε ενθουσιώδους κριτικής από τα εγχώρια και ομογενειακά μέσα ενημέρωσης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Βασίλης Σταματίου στο περιοδικό ΜΕΝ (Αύγουστος 1995):
..Πέρα απ' το έξυπνο της ιδέας, η δουλειά είναι απολύτως δημιουργική, καθώς στο λογική μιας ευρύτερης "αμερικανικής ατμόσφαιρας" τα τσιφτετέλια μπερδεύονται με τις ροκ κιθάρες, τα κλαρίνα με την τζάζ και τα ζεϊμπέκικα με τους λατινοαμερικάνικους ρυθμούς, ενώ πανταχού παρόντα είναι τα φοβερά και τρομερά «γκρίνγκλις» (ενδεικτικοί τίτλοι τραγουδιών: «Γιατί γλυκό μου σουίτ χαρτ:». «Πλεέντι μάνι τώρα ο Γιάννος», «Το Μιστέκι», «Το Γουέστ», κ.λπ.), με τους δημιουργούς του ΑΜΑΝ AMΕRIKA να βλέπουν με νοσταλγική τρυφερότητα και αγαθό χιούμορ τα τραγουδάκια των παππούδων τους. Η παραγωγή άψογη, οι ενορχηστρώσεις ευρηματικές, οι φωνές των γνήσιων Ελληνοαμερικανών Γρηγόρη Μανινάκη και Άννας Παϊδούση εσοχές και το σύνολο, ένα υπέροχο τριπ σ' έναν κόσμο γεμάτο ελληνικό δαιμόνιο, αμερικάνικο όνειρο, μπουζούκι, ιππόδρομο και μπόλικη νοσταλγία. Αν δεν γίνει σουξέ, θα πρόκειται περί εγκλήματος.

Στο ένθετο του δίσκου υπάρχει και ένα αντιπροσωπευτικό ελληνοαμερικάνικο γλωσσάριο gringlish. Τα gringlish είναι ελληνοποιημένα αγγλικά. Δημιουργήθηκαν επειδή οι Έλληνες της Αμερικής δεν χρειαζόταν να αφομοιωθούν στην αμερικανική κοινωνία.


Τα τραγούδια του δίσκου

Ακολουθούν τα τραγούδια του δίσκου


Ο TZANETOS STO RADIO
Τ. Δημητριάδη (New York - 1932) αυθεντική ηχογράφηση


- Ladies and gentlemen - The Greek hour is coming
- Station WWWWW, Νιου Υόρκ, Μπόστον, Πιτσιβούργο, Κλήβελαντ,
Ντιτρόιτ, Σαν Φραντσίσκο.
Ladies and gentlemen, Mr. Τζανέτος speaking. Today me produce to you
important stuff. The tenor and the other bunch. They are going to sing
the greek song.
His name is: Δε με ξέρεις δε σε ξέρω, αλλά σε καταλαβαίνω
That means: Me don't know you you don't know me, but I love you just the same
Τώρα φίλοι μου αυτή τη μουσική σας την προσφέρουνε:
Ο χασάπης τσι Νέας Υόρκης που πουλάει φρέσκα φρέσκα του πάγου
κεφαλάκια, ποδαράκια και πατσία από σαλιάγκους.
Από το μπακάλη του Ντιτρόιτ που πουλάει φρέσκιες σαρδέλλες, κορδέλλες
και ποτήρια.
Από το μανάβη του Μπόστο Πιτσιβούργο και Κλήβελαντπου πουλάει
μαρούλια με τη ρίγανη.
Από το καφενείο του Κωστή Μπουλεβάρη του Σικάγου που φτιάχνει καφέδες
με καφέ και ζάχαρη, πούχει τράπουλες για πρέφα ναργιλεδάκια που δε
σβήνουνε ποτές και κουμπούρες του 21 για προφύλαξη και για την ησυχία
των πελατώνε του.
Και το τελευταίο από τον ψωμά του Σαν Φρατσίσκο που πουλάει ψωμία
φρέσκα της ώρας, ιμπορτάντε από την Κίνα.
Λοιπόν musicians έτοιμοι...


Απόσπασμα κωμικού σκετς ηχογράφηση του 1932 στη Νέα Υόρκη από την εταιρεία Orthophonic του Τίτου Δημητριάδη. Στον Τίτο Δημητριάδη οφείλουμε μεγάλο μέρος των ελληνικών παραγωγών στις Η.Π.Α. Εκτός από παραγωγός ήταν τραγουδιστής αλλά και ηθοποιός, αφού σύμφωνα με τον Ντίνο Παππά αυτός είναι που υποδύεται και τις δύο φωνές που ακούμε σε αυτό το κωμικό. Ο Τίτος Δημητριάδης τραγουδούσε από ελαφρά και διασκευασμένα αμερικάνικα τραγούδια μέχρι ρεμπέτικα και χασικλίδικα, χρησιμοποιώντας όμως διαφορετικά ονόματα.
Στο απόσπασμα αυτό, ιδανικό για την εισαγωγή στα gringlish, δεσπόζει η ελληνική χρήση των αγγλικών και βέβαια από το σατυρικό ταλέντο του Δημητριάδη δεν θα ξέφευγαν οι ελληνικές ώρες στο αμερικανικό ραδιόφωνο με τους γραφικούς χορηγούς τους.



ME TIS TSEPES ADIANES
Γ. Κατσαρού (New York - 1934)


Τι θα κάνουμε βρε φίλοι στην κατάστασιν
αυτήν που χαμένοι πάμε όλοι εδώ στην Αμερικήν

Όπου φτώχεια έχει πέσει και δε βρίσκομε δουλειά
και τα έξοδα δε βγαίνουν και τραβούμε συμφορά

Με τα μούτρα κρεμασμένα με τις τσέπες αδειανές
περπατούμε μες στους δρόμους μα με σκέψες συλλογές

Πως θυμάμαι τις ημέρες πούχαμε τα τάλληρα1
που ετρώγαμε μπριζόλες και τώρα τρώμε λάχανα

Που πηγαίναμε στους γάμους κι ηφωνάζαμε ταξί
τώρα πάμε με τα πόδια έξω εις την εξοχή

Με τα μούτρα κρεμασμένα με τις τσέπες αδειανές
περπατούμε μες στους δρόμους Χούβερ2 τι μας έκανες

1. τάλληρα = δολάρια
2. Χούβερ = Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. HERBERT HOOVER (1928-1932) κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής ύφεσης (great depression)


Η εισαγωγή του CAFE ΑΜΑΝ AMERICA κλείνει μ' ένα τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού από το 1934. Το τραγούδι μιλάει για τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης στην Αμερική, όπου η φτώχεια και η ανεργία έπληξε τότε και τους Έλληνες μετανάστες.
Ο Γιώργος Κατσαρός, από τους σπουδαιότερους και πολυγραφότερους Έλληνες τραγουδοποιούς της Αμερικής, ζεί και βασιλεύει ακόμη σήμερα στο Tarbon Springs της Florida, σε ηλικία 107 ετών. (Σημείωση Σ. Λαμπρόπουλου: ο Γιώργος Κατσαρός "Θεολογίτης" πέθανε στις 23/6/1997)



Ο PINOKLIS
Δ. Ζάττα (New York - 1928)


- Ε, ρε μεγαλεία
Εις τον Πειραιά γεννήθηκα και τ' όνομα μου Οινόκλης
Μα εδώ ξαναβαφτίστηκα και γίνηκα Πινόκλης1
- Κακούργα ύπαρξις

Εις τον Πειραιά καθόμουνα, κει μες στο Πασαλιμάνι
Μα στο Νιου Υόρκη κάθομαι, στο Μάντισον2 σε Χάνι3
- Ε, ρε Χριστούλη μου

Και ξέρτε ρε αρκαντάσηδες, πως μπερδεύτηκεν ο κόμπος
Γιατί την ανακάλυψε, αυτή τη γη ο Κολόμπος;
- Κατέβα να σε κεράσω Χριστούλη μου
- Ωχ μάνα, μάνα

1. Πινόκλης = παρατσούκλι για τους φανατικούς του χαρτοπαίγνιου Pinochle
2. Μάντισον = Madison Avenue = κεντρική λεωφόρος του Μανχάτταν
3. Χάνι = low fare hotel = Σε πολλά χάνια στοιβάζονταν οι μετανάστες των αρχών του αιώνα.


Οι Aman Amerika ξαναζωντανεύουν το ωραίο αυτό τραγουδάκι, που μεταξύ άλλων διαμαρτύρεται γιατί ο Κολόμπος ανακάλυψε την Αμερική. Το παρατσούκλι Πινόκλης προέρχεται από ένα παιχνίδι της τράπουλας που παίζεται με 24 χαρτιά, κούπες, καρά, σπαθιά, μπαστούνια από τον άσσο ως το εννέα. To Pinochle είναι συγγενής της πρέφας και δεν έχει καμία σχέση με το παιχνίδι που λέγεται Πινάκλ στην Ελλάδα.
Το αυθεντικό τραγούδι γράφτηκε το 1928 από το Δημοσθένη Ζάττα. Ερμηνευτής της πρώτης ηχογράφησης ο χαρισματικός Γιάννης Ιωαννίδης που πρέπει να είχε οργανώσει στη Νέα Υόρκη ένα από τα πρώτα ελληνικά μουσικά θέατρα.



GIATI GLYKO MOU SWEET HEART
Α. Γιαμπουράνη (New York - 1949)


Αφού ακόμα δε μου λες
με την καρδιά σου ένα γιες1
γιατί αγάπη μου γιατί
αφού το βλέπεις πως πονώ
Αι ντο νο2 γιατί δε μου λες το νο3

Αχ, γιατί γλυκό μου σουίτ χαρτ4
Αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ5

Να λες πως είσαι μέρα νύχτα μπίζι6
Μα μή θαρρείς η καρδιά μου πως ραΐζει
μες στης αγάπης τα αφέρ7
τα ψέμματα δεν είναι φερ8
Φρομ μάι παρτ9 στο λέω άι ντον κερ10

Αχ, τον άλλονα φωνάζεις χάνι11 Αχ, κάνεις το νου μου και τα χάνει
Να βγαίνεις ντέιτ12 έβρι νάιτ13
στο ξαναλέω μπλακ εντ γουάιτ14
να σου ζητάω ένα φιλάκι
και να μου λες πως έχεις στράκι15
Όνεστε γκαντ16 αυτά δεν είναι ράιτ17

Αχ, γιατί γλυκό μου σουίτ χαρτ
Αχ, να με πληγώνεις τόσο χαρντ
Αχ, μη με πληγώνεις τόσο χαρντ μικρό γλυκό μου σουίτ χαρτ

1. γιες = yes
2. άι ντο νο = I don't know = δεν ξέρω
3. νο = no
4. σουίτ χαρτ = sweet heart = δηλαδή γλυκιά μου ή καρδιά μου
5. χαρντ = hard = σκληρά
6. μπίζι = busy = απασχολημένη
7. αφέρ = affair = στην περίπτωση μας το affair σημαίνει σχέση αγάπης
9. φρομ μάι παρτ = from my part = από τη μεριά μου
10. άι ντον κερ = I don't care = δε με νοιάζει
11. χάνι = honey = δηλαδή... γλυκέ μου
12. ντέιτ = date = ραντεβού
13. έβρι νάιτ = every night = κάθε βράδυ
14. μπλακ εντ γουάιτ = black and white = ...μαυρόασπρα
15. στράκι = strike = απεργία
16. όνεστε γκαντ = honest to God = κάτι σαν: Μα το Θεό
17. ράιτ = right = σωστά

Το πιο gringlish τραγούδι του CAFE ΑΜΑΝ AMERIKA έρχεται από τη δεκαετία του 40. Δημιουργός του αυθεντικού ο Αργύρης Γιαμπουράνης ο οποίος ηχογράφησε μερικά τραγούδια με την εταιρεία FLOGERA. Ο Αργύρης Γιαμπουράνης είχε καταφέρει με μεγάλη επιτυχία να σκαρώσει στιχάκια μπερδεύοντας ελληνικά, αμερικάνικα και ελληνοαμερικανικά, δηλαδή ήταν πρωτοπόρος gringlish δημιουργός.
Ο αυθεντικός δίσκος των δέκα ιντσών χρησιμοποιήθηκε για μπακράουντ στο εξώφυλλο του CAFE ΑΜΑΝ AMERIKA.
Οι Aman America εμπνευσμένοι από το στίχο διασκεύασαν το τραγούδι αυτό και μπέρδεψαν το συρτοτσιφτετέλι με ροκ ακούσματα παρελθόντων ετών.
Όνεστε γκαντ δις ιζ ε νάις σονγκ!!!



Ε BARBOUNARA
(New York - 1923)


Εγώ με όλους κάνω κόρτε και γελώ
κι έτσι περνάω τον ωραίο μου καιρό
Σε μια ματιά μου μένουν όλοι σαν χαζοί
ξοδεύουν χρήμα για ένα μόνο μου φιλί

REFRAIN:
Αχ μπαρμπουνάρα μου νέοι γέροι ψιθυρίζουν
τα μαύρα μάτια σου την καρδιά ραγίζουν

Έχω μανία ν' ανεβαίνω στα auto
και η τρέλλα μου είναι το τιμόνι να κρατώ
έτσι μ' αρέσει να γλεντάω τη ζωή
δε δίνω διάρα ο κοσμάκης τι θα πει


"Μπαρμπουνάρα" της ηχογράφησης που βρήκαμε από τον Dino Pappas ήταν η Μαρίκα Παπαγκίκα, ιδιοκτήτρια του πρώτου cafe aman της Νέας Υόρκης και γενικότερα μία από τις σπουδαιότερες ρεμπέτισσες απανταχού των ελληνικών επικρατειών...
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε σε διάφορες παραλλαγές, πολλές φορές με τον τίτλο "Νέοι, γέροι ψιθυρίζουν". Μάλλον πρόκειται για παραδοσιακό μικρασιάτικο και πολύ αγαπημένο στους Έλληνες της εποχής. Ο κάθε ερμηνευτής έδινε το δικό του χρώμα και στους στίχους και στη μουσική.
Η Μαρίκα Παπαγκίκα το Δεκέμβριο του 1923 στη Νέα Υόρκη είχε τη δική της άποψη. Χρησιμοποίησε μια αμερικάνικη μπάντα πνευστών ως ορχήστρα και διαμόρφωσε τους στίχους ώστε να ταιριάζουν στο κλίμα "καμπαρέ".
"Μπαρμπουνάρα" του σήμερα είναι η Ελληνοαμερικανίδα Αννα Παϊδούση και στη θέση της αμερικάνικης μπάντας των πνευστών, οι Aman America παίζουν σουίνγκ την παλιά μελωδία με τη βοήθεια του αμερικανού κλαρινίστα Ralf Olsen.



Ο KOUMARTZIS
Χ. Κρητικού (New York - 1939)


Όταν στο κλόμπι1 ανεβώ / οπλές
την πόκα για να παίξω
είναι η πρώτη μου δουλειά / αμάν
το τζόκαρι2 να κλέψω

Έχω ασσαίους καλέ μπεκ τε μπεκ3
και μπαίνω μες στο πάτι4
και με το τέταρτο χαρτί / τρομάρα μου
κόβει τον τρίτο φάντη

Τζοκάρι άγραφο χαρτί / οπα
που είσαι τρυπωμένο
που για τα σένα έγινα / τρομάρα μου
θρο άουτ5 ο καημένος

Κι όταν τα ζάρια καλέ τα κουνώ
στα πεντοδάκτυλά μου
ντόρτια και ντούσες6 έρχονται / τρομάρα μου
και χάνω τα λεφτά μου


1. κλόμπι = club
2. τζόκαρι = joker
3. μπεκ τε μπεκ = back to back = το λοζέ που λέμε στα ελληνικά όταν έχουμε
δύο ίδια χαρτιά στην πόκα
4. πάτι = pot = κόλπο, πάντα στο ευγενές άθλημα της πόκας ή του πόκερ 'θρο άουτ = through out = δηλαδή ... τον πέταξαν έξω από το κόλπο • ντούσες = από το deuce = διπλά, δυάρες

Εδώ η χρήση των gringlish εντονότατη. To club γίνεται κλόμπι, το deuce ντούσα, το pot πάτι και προσέχτε, όχι μπακ του μπακ αλλά μπεκ τε μπεκ προσπαθώντας να το πούμε αμερικάνικα.

Βέβαια το back to back, το άτιμο το αμερικάνικο, δεν είναι ούτε α ούτε ε κι έτσι ούτε καν γράφεται ελληνικά...
Η ορολογία αυτή παραμένει και σήμερα στο λεξιλόγιο των Ελλήνων της Αμερικής που
αναζητούν το όνειρο στην περιπέτεια του τζόγου. Ως μειονότητα κατέχουμε μία από τις
υψηλότερες θέσεις στη στατιστική των τζογαδόρων, στις λέσχες και στα καζίνα του Νέου Κόσμου.
Το τραγούδι αυτό είναι του Χαρίλαου Κρητικού και το βρήκαμε σε μια ηχογράφηση
του 1939 στη Νέα Υόρκη.



PLENTY MONEY TORA Ο GIANNOS
Λ. Μαρτίνη (New York - 1954)


Είχε φύγει απ' την πατρίδα μέρα Κυριακή
και ταξίδεψε και πήγε στην Αμερική
Στην Αμερική ο Γιάννος δούλεψε σκληρά
και κατάφερε να κάνει ντόλαρς με ουρά

Πλέντι μάνι1 τώρα ο Γιάννος Ελληνοαμερικάνος
με λαχτάρα και μ' ελπίδα ξαναπάει στην πατρίδα
Πήγε ο Γιάννος για να σμίξει
όπως σμίγουνε τ' αηδόνια
με την όμορφη τη Μόρφω
π' αγαπούσε από χρόνια

Μπράβο Γιάννο, γεια σου Γιάννε Ελληνοαμερικάνε
Μπράβο Γιάννο, γεια σου Γιάννε Ελληνοαμερικάνε

Ξαναπάει πάλι ο Γιάννος στην Αμερική
και η Μόρφω του κρατάει τώρα ένα παιδί
Γιάννος, Μόρφω σαν τρυγόνια τώρα οι δυο τους ζουν
και όλοι τους, τους καμαρώνουν και τους τραγουδούν

Πλέντι μάνι πάντα ο Γιάννος Ελληνοαμερικάνος
ξαναφεύγει με τη Μόρφω
που κρατάει παιδί στον κόρφο
Γιάννος, Μόρφω σαν τρυγόνια
φεύγουνε σαν χελιδόνια
στην Αμερική γυρίζουν
κι όλοι τους τους ψιθυρίζουν

Γεια σου Μόρφω, γεια σου Γιάννε Ελληνοαμερικάνε
Γεια σου Μόρφω, γεια σου Γιάννε Ελληνοαμερικάνε Αααα...

1. πλέντι μάνι = plenty money = πολλά χρήματα


Το τραγούδι αναφέρεται στο πήγαινε έλα των ελλήνων μεταναστών σε Ελλάδα κι Αμερική. H εικόνα αυτή παραμένει επίκαιρη και σήμερα στις τελευταίες μεταναστευτικές γενιές ειδικά γι' αυτούς τους μετανάστες που με το ένα τους πόδι πατάνε στην Αμερική και τ' άλλο στην Ελλάδα. Πολλοί τα καταφέρνουν και ριζώνουν τελικά σε μια από τις δύο πατρίδες, δεν είναι λίγοι όμως αυτοί που ακόμη και στα βαθιά τους γεράματα και μετά από δεκάδες χρόνια στην Αμερική παραμένουν με το όνειρο της επιστροφής στη γλυκιά γενέτειρα.
Η πρώτη ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε στη δεκαετία του '50 στη Νέα Υόρκη. Συνθέτης και ερμηνεύτρια ήταν η Λέλα Μαρτίνη.



IMOUNA MORTIS MIA FORA
Δ. Ζάττα (New York - 1929)


Ήμουνα μόρτης μια φορά, λεβέντης της Αθήνας
με λέγανε παλικαρά, μα ψόφαγα της πείνας
Μια δούλα εδώ, μια δούλα εκεί, μια παραμάνα πέρα
με μπαλωμένο το βρακί και Νικολό καρτέρα

REFRAIN:
Μα τώρα που 'χω τον παρά και είμαι μεγαλείο
βουτάω σ' όλες μια χαρά, είμαι ερωτοπουλείο

Σαν μπαίνω στο CAFE ΑΜΑΝ, τα μάτια σα σηκώνω
δεν ξέρω αν γιου αντερστάντ1, κάθε καρδιά πληγώνω

Είμαι ζωέμπορας εγώ
και πλούσιος μεγάλος
όλο κυράδες κυνηγώ,
μα δεν ιδρώνει ο κάλος

Είμαι μεγάλος και τρανός,
κορίτσια με κοιτάνε
σαν το σταφύλι τραγανός
και όλες με μασάνε

REFRAIN

Αν κάνω δε καμιά φορά,
πως δίνω το κεμέρι
θα τρέξουν όλες για παρά,
λουτρό και στον μπαρμπέρη

Καλέ μου εδώ, καλέ μου εκεί, καλέ μου παραπέρα
δεν θα μ' αφήσει ούτε βρακί η κάθε περιστέρα

REFRAIN

1. γιου αντερστάντ = you understand


Το τραγούδι αυτό σκιαγραφεί με καυστικό χιούμορ έναν από τους Έλληνες μετανάστες που κατέκτησαν το αμερικανικό όνειρο. Οι περισσότεροι ήταν αυτοί που δεν είχαν καιρό για κανένα όνειρο, δουλεύοντας σκληρά στα ορυχεία της Δύσης και στις λάτζες των εστιατορίων.
Όλοι όμως θα πέρναγαν από τα cafe aman, τα μαγαζιά που οι ρεμπέτες της εποχής τραγουδούσαν τα σικλέτια τους. Τα cafe aman λειτουργούσαν επίσης ως speakeasy (μαγαζιά που διέθεταν παράνομο αλκοόλ) στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης.
Το εμπνευσμένο ούτι του Ara Dinkjan στη νέα έκδοση του τραγουδιού που ακούτε, μας μεταφέρει νοερά σ' ένα από τα cafe aman της Αμερικής του μεσοπολέμου.
Τραγούδι του 1929 του Δημοσθένη Ζάττα. Ερμηνευτής του αυθεντικού ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος ηχογράφησε πολλά τραγούδια με το Δημ. Ζάττα και τη Λίζα Κουρούκλη. Η προφορική παράδοση λέει ότι ο Γ. Ιωαννίδης άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο σανίδι, την ώρα της δουλειάς.



ΡΙΟ ΕΙΝ1 TO GIATRIKO
Δ. Ζάττα (New York - 1928)


- Ποιο είν' το γιατρικό
ποιο είν' το γιατρικό που γρήγορα μπορεί
ο πόνος μου, καλέ να πάω να γιατρευτεί η καρδιά
πες μου να βρω τη γιατριά

- Ε ρε Κολόμπε, δεν καθόσουνα στ' αυγά σου
τι ήθελες κι ανακάλυψες αυτό το ημισφαίριο;

Αν θες το γιατρικό
όπου γιατρεύει και τον αναστεναγμό
και κάθε καημό
σ' ένα ποτήρι με καλό κρασί
μέσα σ' αυτό θε να βρεθεί

REFRAIN:
Με κρασί ξεχνάς τον πόνο, το κρασί γιατρεύει μόνο
κάθε πίκρα και μεράκι, κάθε πόνο και φαρμάκι

- Του κάθε του καημού
του κάθε του καημού και αναστεναγμού
τη λησμονιά καλέ, καθένας μας μπορεί να βρει
σ' ένα ποτήρι με κρασί

- Ε ρε Κολόμπε αναστήσου,
να δεις πώς γλεντάνε οι απόγονοι σου

Κι αν δεν εβρείς κρασί
γιατί 'ναι λέει ντράι1 η Αμερική
θα βρεις όμως τι;
θα βρεις μουνσάιν2 όμως να τραβάς
και στα σπηκίζι3 να ρουφάς

REFRAIN

- Κακούργα ύπαρξις

1. ντράι = dry = ξερή η Αμερική από αλκοόλ., τότε στην ποτοαπαγόρευση
2. μουνσάιν = moonshine = έτσι έλεγαν το παράνομο ουίσκι που έβγαινε στο Τενεσσί και αλλού και φυσικά λόγω παρανομίας δουλευόταν τη νύχτα με τη λάμψη του
φεγγαριού (moonshine)
3. σπηκίζι = speakeasy = μίλα άνετα. Στη δική μας περίπτωση πίνε άνετα. Στην ποτοαπαγόρευση για να πιεις άνετα έπρεπε να πας στα speakeasy, τα μόνα μαγαζιά που σέρβιραν ουίσκι στη ζούλα.


Εδώ εξυμνείται ο οίνος στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, όπου οι πότες έβρισκαν παρηγοριά στο moonshine και στα speakeasy. Ο Χριστόφορος Κολόμβος επικαλείται και σ' αυτό το τραγούδι και, όπως στον ΠΙΝΟΚΛΗ, αποτελεί στόχο ελληνικής επίθεσης...
Η αυθεντική ηχογράφηση του κομματιού χρονολογείται στα 1928 στη Νέα Υόρκη. Συνθέτης είναι πάλι ο Δημοσθένης Ζάττας και ερμηνευτές του αυθεντικού ο Γ. Ιωαννίδης και η σοπράνο Βρυσϊίς Παντοπούλου.


AMERICANA
(New York - 1927)


Γύρισα παντού και είδα έμορφες
είδα μαυρομάτες και λεβέντισσες
Είχανε καμάρι και περπατησιά
μάτια ζηλεμένα και αμυγδαλωτά

Είσαι Αμερικάνα, αχ τι εμορφιά
όπου κι αν επήγα, δεν είδα καμιά
Κλαίγουνε ματάκια, κλέβουν την καρδιά
τι όμορφα χειλάκια, για γλυκά φιλιά

Αμερικανίτσα μου σε αγαπώ
όπου κι αν υπάγω, θα τ' ομολογώ
γιατί μόνο εσύ, μου πήρες την καρδιά
και πού να βρω άλλη, εδώ στην ξενιτιά

Τη γλυκειά πατρίδα μου αρνήθηκα
και για σένα μόνο τη στερήθηκα
και για σένα φως μου,
αχ θα τρελαθώ Αμερικανίτσα μου σε αγαπώ


Ο έρωτας για μια αμερικανίδα αποτελούσε και αποτελεί πηγή έμπνευσης και οι Aman Amerika διασκεύασαν αυτό τον "ύμνο" για την άρπα της Vanessa Ploumis και το ακορντεόν του Jim Karras, δύο όργανα νοσταλγικά όσο και ερωτικά.
Η Αμερικάνα πρωτοηχογραφήθηκε το 1927 στη Νέα Υόρκη. Στο αυθεντικό τραγούδι δεν αναφέρεται συνθέτης παρά μόνον τραγουδιστής, ο Αχιλλέας Πούλος. Ο Αχιλλέας Πούλος ήταν μετανάστης στην Αμερική από την Κωνσταντινούπολη και τραγουδούσε με επιτυχία τόσο ελληνικά όσο και τούρκικα τραγουδάκια. Η φωνή του εκπληκτική, παρ' όλα αυτά όταν άκουγε δίσκους του, λένε ότι δεν άντεχε και τους έσπαγε.



TO WEST
(Chicago - 1935)


Πήγα και στο Σαν Φραντσίσκο,
όλο μερακλήδες βρίσκω
Σακραμέντο και Βαλέο1,
τι έχω πάθει δε στο λέω

Σακραμέντο και Λοντάι2,
ο Θεός να σας φυλάει
Στο Σολέκι3 και στο Μπιούτι4,
μου τη σκάσαν στο μπαρμπούτι

Πήγα για να πάρω τσέντζι5,
δεν μ' αφήκαν ούτε σέντζι6
Και στο Σάουθ7 οι σφουγγαράδες,
χάσανε πολλούς παράδες

Χάσανε πολλούς παράδες
και στο Σάουθ οι σφουγγαράδες
Βρε τους τυλίξανε στα ζάρια
και του φάγαν τα σφουγγάρια

Και τους φάγαν τα σφουγγάρια,
τους τυλίξανε στα ζάρια
Βρε παίζαν με γιομάτο ζάρι
και δεν παίρνανε χαμπάρι

1. Βαλέο = Valejo (πόλη στην California)
2. Λοντάι = Lodi (πόλη στην California)
3. Σολέκι = Salt Lake City (πόλη στην Utah)
4. Μπιούτι = Butte (πόλη στην Montana)
5. τσέντζι = chance = ευκαιρία
6. σέντζι = cent = υποδιαίρεση του δολαρίου
7. Σάουθ = South (εδώ γίνεται αναφορά στους Έλληνες σφουγγαράδες που είχαν εγκατασταθεί στη Φλόριντα)


To West μας ταξιδεύει στη Δύση της Αμερικής. Οι ΑΜΑΝ AMERIKA το διασκεύασαν αναμιγνύοντας ήχους της Jazz με το ρυθμό του ζεϊμπέκικου. Η ηχογράφηση του αυθεντικού έγινε το 1935 στο Σικάγο με τον Χαρίλαο Κρητικό και τον Επαμ. Ασημακόπουλο. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Μάρκος Μέλκον διαμόρφωσε το ίδιο τραγούδι, μιλώντας για την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η αμερικάνικη Δύση από τις αρχές του αιώνα είχε προσελκύσει χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που δούλευαν είτε στα ορυχεία, είτε στις σιδηροδρομικές γραμμές. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που μού 'λέγε ο Γιώργος Κατσαρός σε μια συνέντευξη: στη δεκαετία του '20 έτυχε να παίζει την ίδια βραδιά στο Salt Lake City (περίπου τέσσερις ώρες με το αεροπλάνο από τη Νέα Υόρκη) σε δύο ελληνικά καφενεία, το ένα απέναντι στο άλλο. Βλέπετε, το ένα ήταν βασιλικό και το άλλο βενιζελικό!!!



TO MISTEKI
Α.Γιαμπουράνη (New York- 1949)


Την έπαθε και η Άννα,
η μικρή Αμερικάνα
η Αννούλα απ'το Ντιτρόιτ1,
που ένας πόνος τηνε τρώει

Δεν αντέχω θα το πω,
της Αννιώς το μυστικό
να το μάθουν οι κοπέλλες,
να φυλάγονται απ'τις τρέλλες

Τα κοκτέιλς2 και η μπάρα3
και τα φλούιντ ντράιβ κάρα4
και μια βόλτα μες στο πάρκι5
κι ένα κλέφτικο φιλάκι

Επί τέλους ένα ράιντ6,
μες στον κήπο είναι ολ ράιτ7
μα μην προχωρείς παρέκει,
να μην πέσεις στο μιστέκι8

Μην κακιώνεις Άννα μου,
τό 'πάθε κι η μάννα μου
όπως τό 'χουν πάθει κι άλλες
και μικρούλες και μεγάλες

Αχ το φοβερό μιστέκι,
που στις κοπελιές δε στέκει
Το μιστέκι, το μιστέκι,
που στις κοπελιές δε στέκει

Μιστέκι, μιστέκι στις κοπελιές δε στέκει
Μιστέκι, μιστέκι, μιστέκι που δε στέκει

1. Ντιτρόιτ = Detroit = πρωτεύουσα του Michigan, κέντρο των αυτοκινητοβιομηχανιών και πατρίδα της motown μουσικής.
2. κοκτέιλς = cocktails
3. μπάρα = bar = ...μπαρ
4. φλούιντ ντράιβ κάρα = fluid drive cars = έτσι ονόμασε τα αυτοκίνητα της η αυτοκινητοβιομηχανία Κράισλερ (Chrysler) το 1948, με τη νέα τεχνολογία μετάδοσης. Στα fluid drive ... κάρα μπορούσες να χρησιμοποιείς είτε το αυτόματο κιβώτιο ή το αμπραγιάζ με τις ταχύτητες.
5. πάρκι = park = πάρκο
6. ράιντ = ride = βόλτα με το αυτοκίνητο
7. ολ ράιτ = all right = εντάξει... το ξέρετε
8. μιστέκι = mistake = λάθος


Το μιστέκι (μέρος του gringlish λεξιλογίου) ακόμη χρησιμοποιείται από τους ελληνοαμερικανούς, στο δε μιστέκι στο οποίο αναφέρεται το τραγούδι συνεχίζουν να υποπίπτουν διαρκώς επιτυχώς και... ευτυχώς οι σύγχρονες γενεές των Ελληνίδων της Αμερικής...
Η μελωδία, παρόμοια με την πρώτη ηχογράφηση, έχει σαφώς επιρροές από τον εβραϊκό παράγοντα, πάντα ισχυρό στο Νέο Κόσμο.
Το Μιστέκι είναι τραγούδι του Αργύρη Γιαμπουράνη (όπως και το Giati glyko mou Sweet heart). Η αυθεντική ηχογράφηση είναι της δεκαετίας του 40. Ο Γιαμπουράνης όπως και στο Sweet heart μπερδεύει τα ελληνικά τα αμερικάνικα και τα ελληνοαμερικανικά για να δώσει τις συμβουλές :ου στις τότε και νυν συμπατριώτισσες.



ALOGATA
Α. Σακελλαρίου (New York - 1928)


Αλογατά αλογατά,
παίξε τα άλογα αυτά
παίξε τα άλογα αυτά,
αλογατά αλογατά

Παίξε αυτά βρε αδερφάκι,
γιατί έχω φίλο μες στο τράκι1
γιατί έχω φίλο μες στο τράκι
και δα δεν έχω δεκαράκι

Άγρια τάπαιξα προχτές
και μ' άνοιξαν βαθιές πληγές
και μ' άνοιξαν βαθιές πληγές,
μείναν οι τσέπες αδειανές

Άκουσα εσέβρε αδερφάκι,
που έχεις φίλο μες στο τράκι
που έχεις φίλο μες στο τράκι,
γι' αυτό δεν έχω δεκαράκι

Το άλλο το καλύτερο, τ
ο έπαιξα για πρώτο
κι εκείνο τ' αφιλότιμο,
καρφώθηκε στον τόπο

Κοιτούσε τ' άλλα πού 'τρεχαν,
μα εκείνο τελευταίο α
χ βλαστημώ την τύχη μου,
τα τάλλαρά μου κλαίω.

1. τράκι - race track = ιπποδρόμιο


Δεν θα έλειπε φυσικά από τους ομογενείς το πάθος για τις ιπποδρομίες αφού όλοι διακατε-χόμεθα ... από φιλιππικά αισθήματα. Στα τράκια ή στα ΟΤΒ (αμερικάνικα πρακτορεία ιπποδρομιών) όλο και κάποιους Έλληνες θα συναντήσεις να καταριώνται τους πληροφοριοδότες τους.
Η πρώτη ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε το 1928 από τη VICTOR. Συνθέτης αναφέρεται ο Αντώνης Σακελαρίου και ερμηνεύτρια η Αγγελική Καραγιάννη.
Στην εισαγωγή της δικής μας νέας έκδοσης του τραγουδιού, χρησιμοποιείται αυθεντικός ήχος από αμερικάνικη ιπποδρομία, που πάντα αρχίζει με αυτή τη χαρακτηριστική μελωδία της τρομπέτας.



TO SIGARETTO
(New York - 1927)


Άρχισα εφέτο το σιγαρέττο και όλο καπνίζω νύχτα μέρα σαν τρελλή
Πω πω τι γλύκα που την εβρήκα και με μεθάει πιο πολύ κι απ' το φιλί

REFRAIN:
Ταμπακιέρα κρατώ όπου πάω και το τραβάω και το ρουφάω
κι όλοι λένε σαν βλέπουν εμένα, χαριτωμένα που το τραβώ

Σ' εστιατόρια κάθομαι χώρια και μόλις φάω το σιγάρο μου τραβώ
Κι αν με κοιτάνε κι αν με γελάνε, εγώ δεν βλέπω κι όλο κάνω το στραβό

REFRAIN
Κανένας νέος κομψός κι ωραίος, όταν μου δίνει ένα σιγάρο μυστικά χέρι
με χέρι μου το προσφέρει και το τραβάμε και οι δυο γλυκά-γλυκά

REFRAIN

Στον άντρα μου είπα να μου βρει πίπα και κάνα πούρο να τραβώ καμιά φορά
κι ο δόλιος κλαίει κι όλο μου λέει, δεν πρέπουν πούρα στην καλή νοικοκυρά

REFRAIN Λα, λα, λα...


Το Σιγαρέττο ως τραγούδι ήταν πολύ δημοφιλές ανάμεσα στους ομογενείς και έχει ηχογραφηθεί σε διάφορες εκτελέσεις. Οι ειδικοί λένε ότι η μικρασιάτικη μουσική έκδοση του, ήταν η πρώτη.
Στο τραγούδι το τσιγάρο αποτελεί σημαία της γυναικείας χειραφέτησης. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, τουλάχιστον εδώ στην Αμερική. Η δίωξη των καπνιστών είναι σε έξαρση και υπάρχουν πόλεις όπως το Σαν Φραντσίσκο, που ακόμη και στο δρόμο να καπνίζεις θεωρείται αδίκημα.
Το σιγαρέττο ως αντικείμενο, παρ' όλα αυτά, είναι ακόμη ιδιαίτεροι δημοφιλές σε άντρες και γυναίκες ελληνικής καταγωγής, η δε Αστόρια αποτελεί κατά κάποιο τρόπο "ελεύθερη ζώνη" μετά τα τελευταία σκληρά μέτρα που πήρε κατά του καπνίσματος η πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Οι Έλληνες, θεριακλήδες κατά παράδοση, αντιστέκονται... καλώς ή κακώς.
Το σιγαρέττο, βρήκαμε σε παρεμφερή εκτέλεση, σε μια ηχογράφηση της Κολούμπια στη Νέα Υόρκη του 1927 με ερμηνεύτρια τη Λίζα Κουρούκλη, την καλλιτεχνική παρτενέρ του Γιάννη Ιωαννίδη.



PYJAMES
(New York - 1934)


Όταν βγεις μικρό το βράδυ και σεργιάνι θε να πας
να προσέχεις τα σοκάκια, μα τη νύχτα που περνάς

Γιατί βγαίνουν κάτι νέοι που κάνουνε το διστιγκέ'
και ξέρουν και γελούνε κοπελίτσες σαν κι εσέ

Γιατί βγαίνουν κάτι νέοι που κάνουνε το διστιγκέ
και δεν έχουνε δεκάρα για να πιούνε ένα καφέ

Για δείτε τι μας κάνανε αυτοί οι μαγαζιατύροι
μα οι γυναίκες να φορούν πυτζάμες μες στις δρόμοι

Τρελλάναν τις γυναίκες μας πυτζάμες να φοράνε
τσιγάρο να φουμάρουνε στην πείνα να ψοφάνε
Τρελλάναν τα κορίτσια μας πυτζάμες να φοράνε
τσιγάρο να φουμάρουνε για μπύρα να ψοφάνε

Για δες πως εκατάντησε η μόδα στας γυναίκες
με τις πυτζάμες που φορούν και μοιάζουνε σα στέκες

Τρελλάναν τις γυναίκες μας πυτζάμες να φοράνε τ
σιγάρο να φουμάρουνε στην πείνα να ψοφάνε
Τρελλάναν τα κορίτσια μας πυτζάμες να φοράνε
τσιγάρο να φουμάρουνε για μπύρα να ψοφάνε

1 διστιγκέ ή ντιστιγκέ = distinguer (γαλλικά) = distinguished (αγγλικά) = αυτός που ξεχωρίζει


Οι πυτζάμες όπως τις λέμε σήμερα ελληνιστί, ή pajamas αμερικανιστί στο δίσκο που κυκλοφόρησε ο Γ. Κατσαρός το 1934 στη Νέα Υόρκη αναφέρονται ως πατζάμες (ελληνικό αλφάβητο) και mpatsiames (αγγλικό).
Το τραγούδι αυτό έρχεται ως ανδρική απάντηση στο σιγαρέττο και στη μόδα των γυναικείων παντελονιών. Γενικά αποτελεί κατακραυγή εναντίον της γυναικείας απελευθέρωσης και γι' αυτό αποκτά διαχρονικό ενδιαφέρον.
Ο Γιώργος Κατσαρός το τραγουδούσε και το έπαιζε μόνος του με μια κιθάρα. Οι ΑΜΑΝ AMERICA το είδαν μερέγκε, έναν από τους πλέον δημοφιλείς λατινοαμερικανικούς ρυθμούς όχι μόνο στη Λατινική Αμερική αλλά και στη Νέα Υόρκη που σύμφωνα με τις στατιστικές ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει λατινοαμερικανική καταγωγή.



Σύντομο βιογραφικό του Γρηγόρη Μανινάκη
Image

Γεννήθηκε στη Χίο αλλά μεγάλωσε στη Λήμνο. Ξεκίνησε παίζοντας ποδόσφαιρο στον Παλλημνιακό απ' όπου έφυγε τον Αύγουστο του 1963 με αθλητική υποτροφία για το πανεπιστήμιο ΑΝΤΕΛΦΑΙ της Νέας Υόρκης.Σπούδασε φυσικόςκαι ηλεκτρολόγος μηχανικός. Από το 1979 είναι καθηγητής στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Στο ίδιο πανεπιστήμιο διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος Ηλεκτρονικών για έξι χρόνια και Κοσμήτορας της Σχολής για δύο χρόνια.
Με αρκετούς καλλίφωνους στην οικογένεια, με ακούσματα βυζαντινής μουσική και ελληνικών τραγουδιών από ελληνικές ταινίες βρέθηκε ξαφνικά το 1973-74 να συμμετέχει στην Ελληνική Χορωδία της Νέας Υόρκης που δημιούργησε ο Μ. Θεοδωράκης.
Το 1981 ανοίγει την μπουάτ "Μικρόκοσμος" στην Αστόρια όπου τραγουδούσε στην αρχή με την Έλλη Πασπαλά και στη συνέχεια 1982-89 με την Νικαιτη Κοντουρη.
Τέλος της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δίνουν τις πρώτες συναυλίες στο Κάρνεγκι Ρεσιτάλ Χολ στο Μανχάταν. Από την μπουάτ "Μικρόκοσμος" πέρασαν αρκετοί έλληνες μουσικοί όπως ο Μάνος Λοϊζος, ο Μανώλης Ρασούλης, η Δόμνα Σαμίου, ο Κώστας Φέρρης κ.α.
Το 1982 μαζί με την Έλλη Πασπαλά λαμβάνει μέρος στο μουσικό φεστιβάλ ΙΘΑΚΗΣ όπου τραγούδησαν ποίηση του Ανδρέα Κάλβου σε μελοποίηση της Ιωάννας Λιβάνη.
Από το 1983 είναι ψάλτης στην κοινότητα της Αστόριας.
Το 1994 ο φίλος του δημοσιογράφος και ραδιοπαραγωγός Μιχαήλ Αδάμ του βάζει να ακούει κάποια τραγούδια από Έλληνες μετανάστες του πρώτου μισού του 20ου αιώνα και αποφασίζουν να τα κυκλοφορήσουν σε δίσκο. Ο δίσκος και το συγκρότημα ονομάζονται "Cafe Aman Amerika". Οι ηχογραφήσεις άρχισαν τον Νοέμβριο του 1994 και τελείωσαν τον Μάιο του 1995.
Το 1997 συμμετέχει με το συγκρότημα "Cafe Aman Amerika" σε δυο συναυλίες στο πολιτιστικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και σε συναυλίες στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους στο Ηρώδειο, Λυκαβηττό και στο φεστιβάλ του Συνασπισμού. Μαζί τους και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ένα μέρος από το συγκρότημα συνεχίζει τις εμφανίσεις στην Ουτρέχτη, στις Βρυξέλες. Μαζί τους ο Αγάθωνας Ιακωβίδης και η Μαριώ.
Το 1998 το συγκρότημα "Cafe Aman Amerika" διαλύθηκε λόγω υποχρεώσεων των μελών και λόγω του θανάτου του ενορχηστρωτή Τζιμ Κάρας.
Εκτός από τις παραπάνω συναυλίες έχει δώσει και άλλες συναυλίες στην Αμερική προσκεκλημένος από τα πανεπιστήμια Χαρβαρντ, Κορνελ, Πρινστον κ.λ.π.

Return to “Παρουσιάσεις”

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 3 guests